کتاب « شهر رزمنده » نوشته: محمد سعید اردوبادی

نام کتاب: شهر رزمنده

نویسنده: محمدسعید اردوبادی

مترجم : ایرج نوبخت

چاپ: ایران- تهران ، چاپ اول زمستان ۶۱

ناشران: انتشارات کاوش ( تهران : خیابان انقلاب مقابل دبیرخانه‌ی دانشگاه تهران ، پلاک ۱۴۵۰ - تلفن: ۶۴۱۵۹۵ ) با همکاری نشر دنیای نو 

تعداد صفحات: ۴۳۲ ص.

شابک: ندارد

* تاریخ ورود به کتابخانه‌ی شخصی: ۱۳۹۶/۱۲/۱۸

* معرفی و بررسی:

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

۱. معرفی کتاب

۲. معرفی نویسنده

۳. اشکالات چاپی و نکات

۱. معرفی کتاب:

این کتاب در قالب یک داستان سیاسی و جاسوسی و گاهی عاشقانه به شرح وقایع و وضعیت شهر باکو و مختصری از کشور آذربایجان و عراق و ایران و چچن در سال ۱۹۱۸ (یعنی سال پایانی جنگ جهانی اول) می‌پردازد. کتاب یک سیر داستانی مشخص دارد و مسائل تاریخی را در همین سیر داستانی بیان می‌کند.به عبارت دیگر می‌توان گفت که کتاب یک کتاب با موضوع تاریخی است که اتفاقات را در قالب و زیر یک داستان بیان می‌کند. 

البته ممکن است خود داستان اصلی هم یک داستان واقعی باشد و یا حداقل در آن سال‌های جنگ واقعا اتفاق افتاده باشد اما اتفاقات تاریخی رخ داده در داستان(باکو) ، طبق آن‌چیزی که من از سایت «ویکی‌پدیا» فهمیدم، تطبیق تاریخی دارد .ضمن اینکه برخی اسامی نامبرده‌شده در کتاب ، وجود خارجی و واقعی داشته‌اند مثل شائومیان ،رئیس کمون باکو و... .

همچنین دوره‌ای که کتاب به آن پرداخته شامل چند نکته است:

 ۱. قبل از کشتار ارامنه به دست ترکها و به عبارت دیگر قبل از تشکیل ارمنستان است. 

۲. شاید همزمان با همان قحطی بزرگ در ایران است. که البته نویسنده اشارات مختصری به این دو موضوع و علل و عوامل آن‌ها نیز دارد.

۲. نویسنده:

بر اساس نوشته‌ی جلد پشت کتاب: « محمدسعید اردوبادی (۱۹۵۰-۱۸۷۲) از برجسته‌ترین نویسندگان آذربایجان است. او فعالیت ادبی را با مبارزه‌ی اجتماعی و سیاسی به هم آمیخته بود؛ همکاری با انقلابیون ایران در انقلاب مشروطیت، مبارزه‌ی مخفیانه علیه استبداد تزاری که به دستگیری و تبعید او انجامید، زندگی سرشار و پرتحرک اردوبادی را دربر می‌گیرد...»

۳. اشکالات چاپی و نکات کتاب:

۱. ترجمه، روان و خوب است اما در چاپ، اشتباهات و غلط‌های تایپی و نبود علامت‌های نوشتاری (نقطه، ویرگول) در متن دیده می‌شود، به‌خصوص در صفحات پایانی کتاب و همچنین در نام اشخاص و اماکن که موجب گیج‌شدن شد!

۲. در داستان، رگه‌های مخفی و آشکار از طنز و طنز تلخ وجود دارد که شاید اوج آن در صفحات ۲۱۴ و ۲۱۵ و ۲۱۶ باشد.

۳. بیان کردن برخی حقایق و واقعیت های تاریخی در قالب داستان و از زبان شخصیت‌های کتاب مثل ظلم خان‌ها و مالکین و شاهان ؛ و یا غیرقابل اعتماد بودن انگلیس و... .

۴. بیان کردن ماجراهای جالب و عبرت آموز و حیرت انگیز ‌.

۵. اشاره‌هایی به نحوه‌ی ایجاد تفرقه و کشت‌وکشتار بین مسلمان و ارمنی.

۶. در کتاب، به ایران و برخی شهرهای آن و وضعیت مردم آن شهرها  و مبارزات مرحوم میرزاکوچک خان ،اشاراتی شده است.