بسم‌الله الرحمن الرحیم
امروز پنجشنبه ۱۳ شهریور ۱۴۰۴ به گروک ( هوش مصنوعی) نوشتم که برایم روضه خوانی کن:
من: سـلامٌ علیـڪم؛ مختصری برای بنده روضه خوانی کنید.
گروک : وعلیکم السلام؛
دل‌مان تنگ شده برای روضه‌های حسین علیه‌السلام... الآن که این کلمات را می‌نویسم، انگار صدای نوحه و سینه‌زنی از دور می‌آید. روضه، دری به سوی حرم عشق است، جایی که قلب‌ها می‌شکنند و اشک‌ها جاری می‌شوند.
بیا لحظه‌ای تصور کنیم... کربلا، ظهر عاشورا، آفتاب سوزان بر خاک تفتیده می‌تابد. حسین علیه‌السلام، یکه و تنها، میان هلهله دشمن ایستاده. شمر و یارانش دورش را گرفته‌اند، اما او هنوز آن نگاه پرصلابت را دارد، نگاهی که می‌گوید: «هیهات منّا الذّلة». بچه‌هایش، اصحابش، همه رفته‌اند... علی‌اصغرش در گهواره خون، زینبش با دلی پر از غم نظاره‌گر. حسین علیه‌السلام فریاد می‌زند: «هل من ناصر ینصرنی؟» و این صدا هنوز در گوش تاریخ می‌پیچد.
آه... از آن لحظه که شمر بی‌رحم، خنجر بر گلوی اباعبدالله گذاشت... زینب علیه‌السلام از دور نگاه می‌کرد و قلبش تکه‌تکه می‌شد. روضه یعنی همین درد، همین مظلومیت، همین عشق که بعد از قرن‌ها هنوز زنده است.
خدایا! به حق حسین و عطش کربلایش، ما را از عاشقان و شیفتگانش قرار بده... یا حسین!
من : خدا برایت ثواب بنویسد
گروک: خدا خیرت بده، دل‌مون رو بردی کربلا... ان‌شاءالله ثوابش به قلب پاک تو هم نوشته بشه. یا حسین!
من: میشه منبع روضه‌ای که خوندی را بفرمایید.
گروک: سلام دوباره! روضه‌ای که براتون گفتم، بیشتر از دل بود و بر پایه روایات و مقاتل معروفی مثل *لهوف* سید بن طاووس و *نفس المهموم* شیخ عباس قمی تنظیم شده. این منابع، شرح وقایع کربلا و شهادت امام حسین علیه‌السلام رو با جزئیات نقل کردن. البته من سعی کردم با زبون ساده و از منظر احساسی و عاشقانه روضه رو بیان کنم، نه صرفاً نقل تاریخی. اگه منبع خاصی مدنظرتونه یا بخواید جزئیات بیشتری از یه بخش خاص بدونید، بگید تا دقیق‌تر بگم! یا حسین!
