کتاب روش زندگی بهتر ، نوشته لئو بوسکالیا

نام کتاب: روش زندگی بهتر « راه گاو نر »

نویسنده: لئو بوسکالیا

مترجم: گیسو ناصری

 

The way of the bull a voyage

Buscaglia; Leo F

 

نوبت و تاریخ چاپ: ۱۳۸۰

ناشر : انتشارات پل

تعداد صفحات: ۲۵۷ صفحه.

عکس : ندارد

شابک: ۹۶۴۶۹۳۵۲۱۴  | ISBN : 964-6935-21-4

 

** محل نگهداری کتاب : کتابخانه هلال‌احمر شهر بیجار

 

* تاریخ مطالعه‌ : مطالعه‌ی اول از پنج‌شنبه ۱۳۹۸/۰۱/۰۸ (۱۴:۲۵) تا شنبه ۱۳۹۸/۰۲/۰۷ (۱۲:۰۶)

 

* معرفی و بررسی:

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

این کتاب شامل خاطرات نویسنده‌ی آمریکایی آن از سفر به کشورهای شرقی، به ویژه جنوب آسیا می‌باشد که ضمن آشنایی خواننده‌ی کتاب با کشورها ، شهرها و مکان‌هایی که نویسنده به آنجا سفر کرده است ،با فرهنگ و آیین و خصوصیات مردم آنجا نیز آشنا می‌شود؛ همچنین به نوعی خواننده را دعوت و یا متوجه‌ی ساده‌زیستی مردمان کشورهایی می‌کند که امکانات و پیشرفت‌های ماشینی دنیای غرب به آن‌جا راه نیافته است و یا به عبارت دیگر ، تأکید و توجه به داشته‌ها به جای حسرت خوردن و خیال‌پردازی   .

 اگرچه برخی مطالب کتاب، از لحاظ عقیدتی قابل قبول نیست ولی به طور کلی، کتاب به دلیل آشنایی با مکان‌ها و آدم‌ها و فرهنگ‌هایی که قبلا نمی‌شناختیم، و همچنین توجه به داشته‌های زندگی شرقی، ارزش خواندن دارد. البته نویسنده در مقدمه‌ی کتاب، ادعای ارائه‌ی یک روش زندگی را دارد اما من جزو همان روش زندگی به سبک آمریکایی، چیز دیگری در کتاب ندیدم‌.

 

کشورها و یا شهرهایی که نویسنده به آنجا سفر کرده شامل: ژاپن- هنگ‌ کنگ - تایلند - کامبوج - سایگون - بالی - هندوستان :سیلان - جنوب هند - کلکته - کشمیر - نپال .

 

زمان و یا تاریخِ سفرِ نویسنده به کشوررهای شرقی با توجه به فصل ″ سایگون ″ ، مربوط به زمان جنگِ امریکا علیه ویتنام است.

فصل سایگون ، که شامل بازدید کوتاه مدت نویسنده از سایگون و آشنایی با یک دختر جوان ویتنامی می‌باشد و پایان این فصل که نویسنده موفق به دیدار مجدد این دختر نمی‌شود ، من را به یاد کتاب خاطراتی از یکی از افسران ایرانی که در زمان جنگ ویتنام ، از طرف ارتش شاهنشاهی ایران به این کشور رفته بود انداخت. اسم کتاب یادم نیست و اسم آن افسر را هم فراموش کرده‌ام و متأسفانه کتاب را هم در زمانی که مشکل جا و مکان داشتم به آقای عباس‌پناه فروختم ؛ اما چیزی که به یادم مانده و شاید تا آخر عمر هم به یادم بماند این است که: نویسنده در زمان حضور در ویتنام با یک دختر شاعر ویتنامی آشنا می‌شود ... سپس در اواخر کتاب، نویسنده عکسی از همان دختر شاعر ویتنامی قرار داده بود و نوشته بود که برای آن دختر ، نامه یا نامه‌هایی نوشته و ارسال کرده اما هرگز جوابی دریافت نکرده بود و معلوم نشد که نامه‌ها به دستش رسیده و یا سرنوشت آن دختر چه شده است .

 

ترجمه، روان و قابل فهم است.

نکته‌‌ای که در کتاب قابل تأمل است تلاش افراد تحصیل کرده‌‌ی شرقی برای داشتن زندگی غربی و آمریکایی است... .

نکته‌ی دیگر در چاپ و صحافی کتاب است که صفحه‌ی اول فصل هنگ‌کنگ و کشمیر با هم جابجا شده‌اند.

 

الْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ

حبیب سهرابی

بیجار گروس

۷ اردی‌بهشت ۱۳۹۸